Uprawa i pielęgnacja malin - co należy wiedzieć?

Maliny to jedne z najbardziej lubianych owoców. Są pyszne, a do tego zawierają wiele cennych składników odżywczych. Są m.in. źródłem witamin z grupy B oraz C i E. Poza tym są bogate w minerały, takie jak potas, magnez, wapń i żelazo. Nie dziwi zatem popularność krzewów malinowych zarówno wśród polskich sadowników, jak i amatorów ogrodnictwa. Maliny rosną na wielu plantacjach i w polskich ogrodach, a chęć ich uprawy wynika przede wszystkim ze sprzyjających warunków, jakie zapewnia nasz umiarkowany klimat. Nie oznacza to jednak, że krzewy nie wymagają odpowiedniej pielęgnacji. Co warto wiedzieć o ich uprawie? Sprawdźmy!

Jakie są podstawowe zasady uprawy malin?

Na rynku znaleźć można kilkaset odmian malin. Każda z nich wymaga nieco innej pielęgnacji, niemniej w większości warunki uprawy krzewów malinowych są podobne. Maliny najlepiej rosną na żyznej, wilgotnej, średnio zwięzłej i próchniczej glebie. Ważne jest przy tym to, aby miała ona odczyn lekko kwaśny. Krzewy najobficiej owocują na stanowiskach południowo-wschodnich lub południowo-zachodnich. Nie lubią za to długotrwałych mrozów oraz silnych przeciągów. Z tego powodu powinno się je sadzić w miejscach osłoniętych od wiatru. W przypadku produkcji przemysłowej oprócz typowych plantacji stosuje się uprawę malin pod osłonami (np. w tunelach foliowych).

Maliny sadzi się wczesną wiosną lub późną jesienią. Warto przy tym pamiętać, by nie umieszczać sadzonek zbyt głęboko w ziemi oraz zachować pomiędzy nimi odstępy około 2 m do 3,5 m między rzędami oraz od 0,50 do 0,60 m w rzędzie. Późniejsza pielęgnacja bazuje na regularnym podlewaniu, nawożeniu oraz obcinaniu krzewów. W przypadku podlewania największe znaczenie ma to, by stale utrzymywać lekko wilgotne podłoże. Przycinanie i nawożenie krzewów zależy z kolei od konkretnej odmiany owoców. Przykładowo krzewy malin Delniwa po raz pierwszy przycina się po okresie wegetacji, wczesną wiosną. Pędy skraca się na wysokości około 20 cm. Nawożenie stosuje się na wiosnę, przed kwitnieniem oraz jesienią. Do tego celu wykorzystuje się wówczas nawozy bogate w fosfor i potas. W nawożeniu wiosennym używa się za to mieszanek nawozowych na bazie azotu.